Bu dinozorun 15 metrelik bir boynu vardı.

Moore ve meslektaşları, Mamenchisaurus’un yarı römork kadar uzun bir boynu nasıl idare ettiğini belirlemek için hayvanın omurlarını analiz etmek için bir CT tarayıcı kullandılar. Dinozor yaşarken ağır ilik ve dokularla doldurulmak yerine, sauropodun omurlarının içi, leylek ve kuğu gibi modern kuşlarda bulunanlara benzer büyük hava cepleriyle doluydu. Bu boş cepler, her bir kemiğin hacminin yüzde 77’sini oluşturuyordu ve Mamenchisaurus’un omurgasının ağırlığını büyük ölçüde azaltıyordu.

Yükleniyor

Miami’deki Frost Bilim Müzesi’nde sauropodları inceleme konusunda uzmanlaşmış bir paleontolog olan Cary Woodruff, tüm sauropodlar için boynun yükünü hafifletmenin gerekli olduğunu söyledi. Yeni çalışmada yer almayan Woodruff, “Bu kadar uzun bir boyuna sahip olmak, vücudunuzdan uzağa yerleştirmeniz gereken büyük bir ağırlıktır” dedi. “Kolunuz açıkken bir çekici tutmak zorunda kalırsanız, kolunuz çok çabuk yorulur.”

Omurları boş olmasına rağmen, Mamenchisaurus’un boynu kırılgan olmaktan çok uzaktı. İlk kazı sırasında, paleontologlar birkaç metre uzunluğunda fosilleşmiş bir kemik dokusu çubuğu ortaya çıkardılar. Boyun boyunca uzanan ve hafif kemiklerini bir destek gibi destekleyen, genellikle servikal nervürler olarak adlandırılan omurun sert bir uzantısı olabilirdi. Bu, boynunun esnekliğini azaltırken, bu kaburgalar genişleyen yapının sabit kalmasına yardımcı oldu.

Woodruff, “Çok fazla kemiği olmasına rağmen, kendi üzerine kıvrılabilecek bir yılan gibi değildi,” dedi. “Temelde bir çubuk gibiydi.”

Mamenchisaurus, güçlendirilmiş omurgasıyla büyük olasılıkla boynunu yerden nispeten sığ bir açıyla yatay tuttu. Ancak boynunun uzunluğu nedeniyle birçok ağacın tepesinden yaprak koparabiliyordu. Bu, sauropodun, muhtemelen diğer devasa otoburlarla dolu bir ekosistemde benzersiz bir nişe sıkışmasına yardımcı olmuş olabilir.

Yükleniyor

Araştırmacılara göre, birkaç sauropod grubu, Mamenchisaurus’un turna benzeri çıkıntılarına rakip olabilecek son derece uzun boyunlar geliştirmiş gibi görünüyor.

Moore, “Sınırların ne olduğunu gerçekten bilmiyoruz çünkü biz daha fazla keşif yaptıkça sınırları zorlamaya devam ediyorlar” dedi. “Varsayılanımız her zaman orada daha büyük bir şey olduğunu varsaymak olmalıdır.”

Bu makale ilk olarak yayınlandı New York Times.