SpaceX, karanlık maddenin daha fazla sırrını ortaya çıkarmak için Öklid’i büyük bir adımla başlattı

Uzay teleskobunun hedeflerinden biri, kozmosun ışığı yaymayan, soğurmayan veya yansıtmayan görünmez yapıştırıcısı olan karanlık maddedir. Karanlık madde, fizikçilerin tüm çabalarına rağmen şimdiye kadar doğrudan tespitten kaçındı, ancak onlar onun galaksilerin hareket yolu üzerindeki yerçekimi etkisinden dolayı var olduğunu biliyorlar.

Karanlık enerji, galaksileri birbirinden uzaklaştıran çok daha gizemli bir güçtür – o kadar ki evrenimiz hızlanan bir hızla genişliyor.

Öklid’in kozmos haritaları, zayıf yerçekimsel mercekleme olarak bilinen bir etki olan, arkasındaki galaksilerden gelen ışığı nasıl saptırdığına bağlı olarak karanlık maddenin uzay-zaman boyunca nasıl dağıldığını ortaya çıkaracaktır. (Bu, yaylar, halkalar ve hatta tek bir kaynağın çoklu görüntülerini oluşturan galaktik kümelerin güçlü yerçekimsel merceklemesinden, daha dramatik bükülmesinden farklıdır.)

Bu ölçümler, karanlık maddenin gerçekte ne olduğunu anlamaya yönelik daha doğrudan çabalara katkıda bulunuyor.

Avrupa’daki CERN’de parçacık fizikçisi olan ve Öklid misyonunun bir parçası olmayan Clara Nellist, “Aynı şeyi farklı açılardan arıyoruz” dedi. Dünya tabanlı deneylerdeki araştırmacılar, dedektörleriyle çarpışan karanlık madde parçacıklarının izlerini arıyor. “Evrenimizde nasıl dağıldığına dair topladığımız herhangi bir bilgi, onu çarpışmalarımızda daha odaklı bir şekilde aramamıza yardımcı oluyor.”

Öklid ile bilim adamları, Albert Einstein’ın genel görelilik teorisinin kozmolojik ölçeklerde farklı çalışıp çalışmadığını test etmeyi umuyorlar. Bu, karanlık enerjinin doğasıyla ilgili olabilir: ister evrende sabit bir güç, ister özellikleri zamanla değişen dinamik bir güç olsun.

Öklid görevindeki ESA kozmologu Xavier Dupac, “Bunun sabit olmadığını, zamanla değişen bir şey olduğunu öğrenirsek, o zaman devrim niteliğinde olur,” dedi, çünkü temel fizik hakkında bilinenleri alt üst ederdi. Böyle bir keşif, sürekli genişleyen evrenimiz gibi görünen şeyin nihai kaderine bile ışık tutabilir.

Öklid, bir seferde iki dolunay büyüklüğünde bir gökyüzünü fotoğraflayabilen 600 megapiksel kameradan oluşan görünür bir görüntüleyiciye ev sahipliği yapıyor. Bilim adamları bu aletle galaksilerin şekillerinin önlerindeki karanlık madde tarafından nasıl bozulduğunu öğrenebilecekler.

Aynı zamanda, galaksileri görünmeyen dalga boylarında kaydetmek ve ayrıca evrenin genişlemesinden kaynaklanan uzak kozmostan gelen ışıkta dalga boyu uzatma etkisi olan kırmızıya kaymalarını ölçmek için kullanılacak bir yakın kızılötesi spektrometre ve fotometreye sahiptir. Mauna Kea Gözlemevi’ndeki Subaru ve Kanada-Fransa-Hawaii teleskopları ve sonunda Şili’deki Vera C. Rubin Gözlemevi dahil olmak üzere bir dizi yer tabanlı araçla birlikte kullanıldığında, bilim adamları kırmızıya kaymayı Dünya’dan mesafe ölçümlerine dönüştürebilecekler. .

Öklid, Dünya’dan yaklaşık 1 milyon mil uzakta, ikinci Lagrange noktası veya L2 olarak bilinen, güneş sisteminde Dünya ve güneşin çekim kuvvetlerinin birbirini dengelediği bir yer olan yörüngeye doğru bir yolculuğa çıkıyor. Doğrudan güneşten uzağa bakan bu konum, Öklid’i stratejik olarak, Dünya veya Ay’ın görüşünü engellemeden geniş gökyüzü araştırmaları yapmak için bir noktaya yerleştirir. James Webb Uzay Teleskobu da aynı nedenle L2 yörüngesinde dönüyor.

Uzay aracının L2’ye varması yaklaşık bir ay ve bilim adamlarının analiz etmesi için Dünya’ya veri göndermeye başlamadan önce Öklid’in cihazlarının performansını test etmesi üç ay daha alacak. Bu veriler 2025, 2027 ve 2030’da halka açıklanacak.

Lansman öncesi bir haber brifinginde, Institut d’Astrophysique de Paris’te bir astronom olan Yannick Mellier, ana bilim hedeflerinin ötesinde, Euclid’in Hubble’ınkine rakip bir görüntü kalitesiyle 12 milyar galaksinin benzersiz bir gökyüzü araştırmasını yaratacağını söyledi.